[9]
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم ،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت ،
غصه هم می گذرد ،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند .
به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز ...
(سهراب سپهری)
نظرات شما عزیزان: